İlk kez 1962 yılında Bartter ve arkadaşları (1) hipokalemi, metabolik alkaloz, aldosteron yüksekliğine rağmen kan basıncı normal olan, anjiotensin II infüzyonuna azalmış damar direnci gösteren ve jukstaglomerüler komplekste hiperplazi saptanan iki hasta tanımlamışlardır. Takiben literatürde bu başlık altında erişkin ve çocuklarda birçok olgu bildirilmiştir.

Günümüzde bu terim ailesel veya kazanılmış olabilen ve hipokalemi, hipokloremi, metabolik alkaloz, hiperreninemi, normal kan basıncı, idrarda sodyum, potasyum ve klor atılımının artması ile karakterize, bir grup tübüler elektrolit transport hastalığını kapsamaktadır (2). Bu hastalar üç farklı genetik ve klinik antiteye ayrılabilir: 1. ?Klasik'Bartter sendromu, 2. Neonatal Bartter sendromu, 3. Gitelman sendromu. Bu sınıflandırma ile Bartter sendromu Gitelman sendromu'ndan net olarak ayrılmaktadır (2).

Ayşe Balat